معرفی
کودک در استفاده کاربردی و اجتماعی از زبان کلامی و غیرکلامی مشکل دارد. او ممکن است از نظر گرامر و تلفظ مشکلی نداشته باشد، اما نمی‌داند چگونه از زبان برای تعامل مؤثر با دیگران استفاده کند.
نشانه‌های کلیدی
- دشواری در شروع یا حفظ یک گفتگو.
- مشکل در رعایت نوبت در صحبت کردن.
- ناتوانی در درک مفاهیم غیرمستقیم مانند کنایه یا شوخی.
- مشکل در تطبیق دادن گفتار با موقعیت یا شنونده (مثلاً با یک کودک کوچک مشابه یک بزرگسال صحبت کردن).
درمان و توانبخشی
گفتاردرمانی با تمرکز بر آموزش مهارت‌های اجتماعی از طریق بازی‌های نقش‌آفرینی و تحلیل موقعیت‌های اجتماعی، به کودک در بهبود این مهارت‌ها کمک می‌کند.
سوالات متداول
۱. تفاوت اصلی اختلال ارتباط اجتماعی با سایر اختلالات گفتاری چیست؟
تفاوت اصلی در این است که کودک ممکن است در تلفظ کلمات و ساختار جملات مشکلی نداشته باشد، اما در «کاربرد اجتماعی» زبان، یعنی نحوه استفاده از آن در تعامل با دیگران، دچار چالش است.
۲. آیا کودکی که این اختلال را دارد، متوجه شوخی یا کنایه می‌شود؟
معمولاً خیر. یکی از نشانه‌های کلیدی این اختلال، ناتوانی در درک مفاهیم غیرمستقیم و انتزاعی زبان مانند شوخی، کنایه یا اصطلاحات است.
۳. هسته اصلی درمان این اختلال چیست؟
هسته اصلی درمان، گفتاردرمانی با تمرکز ویژه بر مهارت‌های کاربردی و اجتماعی زبان است. این کار اغلب از طریق بازی‌های نقش‌آفرینی و تحلیل موقعیت‌های واقعی اجتماعی انجام می‌شود.
۴. منظور از «تطبیق دادن گفتار با موقعیت» چیست؟
یعنی کودک درک نمی‌کند که باید با افراد مختلف (مانند یک کودک خردسال در مقابل یک معلم) یا در موقعیت‌های مختلف (مانند زمین بازی در مقابل کتابخانه) به شیوه‌های متفاوتی صحبت کند.
۵. آیا این اختلال همان اتیسم است؟
خیر. اگرچه چالش‌های ارتباط اجتماعی یکی از علائم اصلی اتیسم است، اما در اختلال ارتباط اجتماعی، الگوهای رفتارها و علایق محدود و تکراری که در اتیسم وجود دارد، دیده نمی‌شود.
اطلاعات مندرج در این صفحه صرفاً برای افزایش آگاهی شماست و هرگز نباید جایگزین مشاوره، تشخیص و درمان توسط پزشک متخصص یا تیم توانبخشی فرزند شما شود. این یک ابزار کمکی برای درک بهتر است، نه یک منبع درمانی.